واى بحال روزى که زندگى رهبران دینى همسطح با ثروتمندان باشد! و بیچارگان و محرومان فراموش شوند.
مرحوم آقا وحید بهبهانى (متولد 1116 - متوفى 1205 ه) یکى از علماى بزرگ امامیه و استاد دانشمندانى همچون میرزاى قمى ، کاشف الغطا و سید بحرالعلوم ، مى باشد وى دو فرزند، بنامهاى محمد على و محمد اسماعیل ، داشت
روزى عروسش (همسر آقا محمد اسماعیل ) را دید که لباسهاى گرانبها و عالى پوشیده است ، به پسرش اعتراض کرد که چرا براى همسرت ، لباس فاخر خریده اى ؟ پسرش با یک آیه قرآن ، جواب روشنى داد و گفت : (قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَةَ اللّهِ الَّتى اَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَالطَّیباتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِىَ لِلَّذینَ آمَنُوا فىِ الْحَیوةِ الدُّنْیا خالِصَةً یَوْمَ الْقیامَةِ:بگو: چه کسى زینتهاى الهى را، که براى بندگان خود آفریده و روزیهاى پاکیزه را، حرام کرده است ؟! بگو: اینها در زندگى دنیا براى کسانى است که ایمان آورده اند [اگر چه دیگران نیز با آنها مشارکت دارند ولى ] در قیامت ، خالص براى مومنان خواهد بود.) مگر اینها حرام است ؟
لباس فاخر و زیبا را چه کسى حرام کرده است ؟ آقا وحید فرمود: فرزند عزیزم ! من نمى گویم که اینها حرام است البته که حلال است ؛ امّا من روى حساب دیگرى مى گویم ، من مرجع تقلید و پیشواى این مردم هستم ؛ در بین این مردم طبقات زیادى وجود دارد که نمى توانند، این نوع لباس ها را تهیه کرده و بپوشند و ما که نمى توانیم این لباسى که خودمان مى پوشیم ، براى مردم تهیه کنیم ؛ ولى یک کار دیگرى از ما ساخته است و آن همدردى کردن با آنها است . بعنوان مثال : اگر زنِ یک مرد فقیرى - که توانائى ندارد- از او لباس فاخر بخواهد؛ او یک مایه تسکین خاطر دارد به همسرش مى گوید: درست است که ما ثروتمند نیستیم ، امّا مثل آقا وحید، و خانواده او زندگى مى کنیم ؟
واى به حال آن روزى که ، ما هم زندگیمان را هم سطح طبقه مرفه و ثروتمند قرار دهیم که این یگانه تسلّى خاطر و کمک روحى فقرا هم از دست برود. من به این منظور مى گویم که زهد ما، همدردى با فقرا باشد.
بلى ، روزى که دیگران توانائى پوشیدن لباس فاخر داشتند، ما هم مى پوشیم