ابن خلکان در وفیات الاعیان ، معروف به تاریخ این خلکان مى گوید:
ابو عبدالله ، جعفر صادق ، فرزند محمد باقر علیه السلام ، یکى از ائمه دوازده گانه مذهب امامیه است . او از سادات اهل بیت و به جهت صدقش در گفتار ملقب به صادق مى باشد، فضل او مشهورتر از آن است که ذکر شود، و او را از نظریه هایى است در علم کیمیا و زجر و فال ، که شاگردش ابو موسى ، جابر بن حیان ، آنها را در کتابى هزار ورقه متضمن بر رسایل جعفر صادق علیه السلام گرد آورده است که جمعا پانصد رساله مى باشد.
جناب ثقه الاسلام کلینى ، در کتاب شریف اصول کافى ، از امام صادق علیه السلام ، روایت فرموده است که : شخصى همراه حضرت عیسى علیه السلام بود تا به دریا رسیدند و با حضرت بر روى آب راه مى رفتند و از دریا مى گذشتند.
این جانیست که بر آن تصرف مى کند، این همان جان است که مرده را زنده مى کند و ابراء اکمه و ابرص مى نماید، و جان هاى مرده را زنده مى کند و حیات مى دهد، و هر کسى که به تعلیم معارف حقه ، نفوس را احیاء مى کند، عیسوى مشرب است .
آن شخص دید که بر روى آب مثل زمین هموار عبور مى کنند، در عین عبور به این فکر افتاد که حضرت چه مى گوید و چه مى کند که بر بوى دریا این گونه راه مى روند، دید حضرت مى گوید: بسم الله .
از روى عجب به این گمان افتاد، که اگر خودش از تبعیت کامل بیرون آید و مستقلا بسم الله بگوید، مانند حضرت مى تواند بر آب بگذرد، از کامل ، بریدن همان و غرق شدن همان ، استغاثه به حضرت روح الله نمود، آن جناب نجاتش داد
در قرب الاسناد حسن بن ظریف از حسین بن علوان از جعفر علیه السلام نقل کرده که وى گفت : من به نزد آن حضرت نشسته بودم به هنگامى که مردى آمد و از طعم آب از آن حضرت پرسید و مى پنداشتند که آن مرد زندیق است . پس حضرت ابو عبدالله علیه السلام به زیر و رد کردن آن پرداخت و به او فرمود: واى بر تو! طعم آب ، طعم زندگى است . خداى عزوجل مى فرماید: و از آب هر موجودى زنده اى را آفرید آیا ایمان نمى آورند
امام جعفر علیه السلام ، گر چه در گفتارش قادق و راستگو بود، لیکن علت ملقب شدن ایشان به قادق چیزى دیگر بوده است . مروى از امامان ما، و مسلم در نزد امامیه انى است که : پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله ، ایشان را صادق نامیده تا از جعفر کذاب که امامت را به دروغ مدعى شد، تمیز داده شود.
کلینى در کافى به اسنادش از امام صادق علیه السلام در پاسخ آن حضرت از پرسشهاى زندیق روایت کرد تا آنجا که فرمود: پرسشگر پرسید: آیا مى گویى خداى تعالى سمیع و بصیر است ؟
حضرت فرمود: او سمیع بصیر است ، بدون عضو مى شنود، و بدون آلت مى بیند، بلکه به خود مى شنود، و به خود مى بیند، معناى این سخن که وى سمیع است و به خود مى شنود و به خود مى بیند خود از آن تعبیرى داشته باشم ؛ زیرا من مورد سوال بودم ، و در این تعبیر خواستم به تو بفهمانم ؛ زیرا تو پرسشگر بودى ، پس گویم : او به تمام وجودش سمیع است ، نه این که کل وى جزیى دارد، بلکه خواستن به تو بفهمانم و تعبیر از خودم مى باشد، مرجع این تعبیرات من چیزى جز این نیست که سمیع و بصیر و عالم و خبیر مى باشد، بدون این که در ذات وى تکثر راه پیدا کند و یا دو معناى این صفات تکثر باشد.
شهادت امام صادق بر تمام شیعیان جهان تسلیت باد.
امام صادق علیه السلام فرمود: نورنا من نور ربنا کشعاع الشمس من الشمس یعنى نور ما از نور پروردگار مان است ، مثل پرتو خورشید او خورشید