کج خلقی نزدیک به غلظت و بدخویی است و ظاهر آن است که غلظت و درشتی از ثمرات کج خلقی باشد همچنـان که انقباض روی و دلتنگی و بدکلامی نیز از آثار  آن است و این صفت از نتایج قوه ی غضبیه است و این از جملـه ی صفـاتـی است که آدمی را از خالق و خلق دور می کند و از نظر مردم می افکند و طبع ها را از او متنفر می کند و هر کج خلقی اغلب مسخره ی مردمان و مضحکه ی ایشان می شود و لحظه ای از حزن و الم و اندوه و غم خالی نیست.

مـروی است کـه: روزی بـه حضـرت رسـول (ص) عرض کـردند که: «فلان زن روزهـا روزه می گیرد و شبهـا را بـه عبـادت به پـای می دارد و لیکـن بدخلق است و از کج خلقی به همسـایگـان خود آزار می رساند. آن حضرت فرمودند: هیچ خیری در او نیست و او از اهل جهنم است».

بحار الانوار، ج 71، ص 394