سیاستگذاری و فرهنگی ایران پس از انقلاب اسلامی؛ آرمانها، چالشها و شاخصها )اندیشههای امام خمینی و واقعیت سیاستگذاریها)
نویسنده کتاب: کیومرث اشتریان
علوم سیاستگذاری به مطالعه و ارزیابی تصمیمگیریها و برنامهریزیهای دولتی در زمینههای مختلف میپردازد (برنامه عمل دولتها واحد تحلیلی کلی این شاخه از علوم سیاسی است)
بنیاد معرفتشناسانه این رشته علمی بر این مبنا استوار است که شناخت، تصمیمگیری و تصمیمسازی مستلزم فن و هنر استفاده از تخصصهای گوناگون است.سیاستگذاری برایند تخصصها در مجموعهای از فنون است که با هم در یک سیاستگذاری دخیلاند.سیاستگذاری پدیدهای منقطع از تاریخ و سنت نیست و سیاستگذار با استفاده از تجربیات اجرایی و بنیادهای هنجاری میتواند از فرایند سعی و خطای دایمی در اداره امور بپرهیزد.
شناخت سیاستگذاری فرهنگی و در دسترس بودن ارزیابی عینی و علمی از سیاستهای گذشته میتواند چراغی فرا راه تصمیمگیرندگان و مدیران باشد تا از تکرار اشتباهات گذشتگان پرهیز نموده و از سوی دیگر با شناخت بستر اجتماعی، سیاسی و فرهنگی موفقیتهای پیشینیان راه پیشرفتهای آتی را شناسایی نمایند.
بر اساس آنچه گذشت، ارزیابی و تحلیل سیاستگذاری فرهنگی پس از انقلاب اسلامی ضرورت مییابد. ارزیابی علل موفقیتها، شکستها در بستری تاریخی، سیاسی، و جامعهشناختی و راهبردی عینی، کمی و آماری (و در عین حال کیفی) برای انقلابی که اساسیترین داعیهاش فرهنگی و ارزشی است، ضرورت دارد
انقلاب اسلامی به عنوان یک انقلاب فرهنگی چگونه از آرمان به عمل درآمد و بر آن اساس سیاستگذاری دولتی در زمینه فرهنگ چه لباسی به خود پوشید و چه منش عملی به خود گرفت؟ به لحاظ کمی و کیفی چه تبعاتی داشت و سیاستگذاران برای عملیاتی کردن آن اندیشهها و آرمانها چه چالشهایی در پیش رو داشتند؟ چه کردند؟ و چه باید بکنند؟ چگونه میتوان اندیشههای آرمانی-ارزشی را در زمینه فرهنگ کاربردی و عملیاتی نمود؟ اندیشههای آرمانی- فرهنگی امام خمینی به چه و چگونه سرنوشتی در سیاستگذرای نهادهای عمومی (اعم از دولتی و غیر دولتی) دچار شد؟
شاخصهای فرهنگی مهمترین ابزار عملیاتی کردن و کاربردی کردن و عینیت یافتن آرمانهای فرهنگی هستند؛ شاخصهای فرهنگی در ایران پس از انقلاب چیست و چگونه بایستی شاخصسازی نمود؟ و...
پدیدآورنده:محسن آرمین – افسر رزازی فر
منبع: سایت حوزه